Schriftuitleg van Zondag 8 april 2018.

Inleiding:

Elke zondag zal ik proberen de schriftlezingen uit de Rooms Katholieke Kerk van die dag uit te leggen op de wijze waarop ik ze begrepen heb. Dit is niet bedoeld als preek, of zoals het tegenwoordig genoemd wordt een homilie, maar enkel als uitleg. Van geen enkele Kerk heb ik toestemming gekregen om te preken, daarom mag mijn Schriftuitlegging ook geen preek genoemd worden. Maar toch meen ik de vrijheid te hebben om mijn begrijpen van de schrifttekst wereldkundig te maken. Natuurlijk hoeft u het niet eens te zijn met mijn uitleg. Elk mens is uniek. Zoals het licht de verschillende vormen ook verschillend terugkaatst, zo begrijpt elk mens de Schrift op een andere wijze, heeft een ander bevattingsvermogen. U begrijpt de Schrift misschien wel beter, of minder goed dan ik. Wat ik opschrijf is mijn eigen begrijpen. U mag er uw voordeel mee doen, of u eraan ergeren (liever niet, is slecht voor uw hart), of een totaal verschillende mening hebben. Begrijp mijn schrijven zoals het u behaagt.

Schriftteksten

Eerste lezing Handelingen 4, 32-35

De menigte die het geloof had aangenomen, was een van hart en een van ziel, en er was niemand die iets van zijn bezittingen. zijn eigendom noemde; integendeel, zij beza-ten alles gemeenschappelijk. Met kracht en klem legden de apostelen getuigenis af van de verrijzenis van de Heer Jezus, en rijke genade rustte op hen allen. Er was geen en-kele noodlijdende onder hen, omdat allen die landerijen of huizen bezaten, deze verkochten, en de opbrengst ervan meebrachten om aan de voeten van de apostelen neer te leggen. Aan ieder werd daarvan uitgedeeld naar zijn behoefte.

Tweede lezing 1 Johannes 5, 1-6

Vrienden, iedereen die gelooft dat Jezus de Christus is, is een kind van God. Welnu, wie de vader liefheeft, bemint ook het kind. Willen wij God liefhebben en zijn geboden onderhouden, dan moeten wij ook Gods kinderen liefheb-ben. Dat is onze maatstaf. God beminnen wil zeggen zijn geboden onderhouden en zijn geboden zijn niet moeilijk te onderhouden, want ieder die uit God geboren is overwint de wereld. En het wapen waarmee wij de wereld over-winnen is geen ander dan ons geloof. Niemand kan de we-reld overwinnen dan hij die gelooft dat Jezus de Zoon van God is. Hij is het die gekomen is met water en bloed, Jezus Christus.

Evangelielezing Johannes 20, 19-31

In de avond van die eerste dag van de week, toen de deu-ren van de verblijfplaats der leerlingen gesloten waren uit vrees voor de joden, kwam Jezus binnen, ging in hun mid-den staan en zei: 'Vrede zij u'. Na dit gezegd te hebben toonde Hij hun zijn handen en zijn zijde. De leerlingen waren vervuld van vreugde, toen zij de Heer zagen. Nogmaals zei Jezus tot hen: 'Vrede zij u. Zoals de Vader Mij gezonden heeft, zo zend Ik u'. Na deze woorden blies Hij over hen en zei: 'Ontvangt de heilige Geest. Wier zonden gij vergeeft, hun zijn ze vergeven, en wier zonden gij niet vergeeft hun zijn ze niet vergeven'. Thomas een van de twaalf, ook Didymus genaamd, was echter niet bij hen toen Jezus kwam. De andere leerlingen vertelden hem: 'Wij hebben de Heer gezien'. Maar hij ant-woordde: 'Als ik niet in zijn handen het teken van de nagelen zie, en mijn vinger in de plaats van de nagelen kan ste-ken, en mijn hand in zijn zijde leggen, zal ik het niet gelo-ven'. Acht dagen later waren zijn leerlingen weer in het huis bijeen, en nu was Thomas erbij. Hoewel de deuren ge-sloten waren, kwam Jezus binnen, ging in hun midden staan en zei: 'Vrede zij u'. Vervolgens zei Hij tot Thomas: 'Kom hier met uw vinger en bezie mijn handen. Steek uw hand uit en leg die in mijn zijde en wees niet langer onge-lovig maar gelovig'. Toen riep Thomas uit: 'Mijn Heer en mijn God!' Toen zei Jezus tot hem: 'Omdat ge Mij gezien hebt, gelooft ge? Zalig die niet gezien en toch geloofd heb-ben'. In het bijzijn van zijn leerlingen heeft Jezus nog vele andere tekenen gedaan welke niet in dit boek zijn opgete-kend, maar deze hier zijn opgetekend opdat gij moogt ge-loven dat Jezus de Christus is, de Zoon van God, en opdat gij door te geloven leven moogt in zijn naam.

Uitleg:

Het thema van deze zondag is: 'Ruimte voor vertrouwen'. Laten wij in ons hart ruimte vrijmaken voor vertrouwen in God in Jezus Christus. Want Hij heeft niet de Waarheid in pacht, maar is de Weg de Waarheid en het Leven. Daarom is Hij en Zijn Leer een betrouwbare Weg naar het eeuwige leven. Daarom verkondigt Hij en Zijn Leer de Waarheid, die altijd onveranderd is in welke tijd of omstandigheid dan ook. Daarom heeft Hij en Zijn Leer ons Zijn ware en onveranderlijke belofte op eeuwig leven gegeven. Het enige wat wij mensen hoeven te doen is geloven, dus vertrouwen op Jezus Christus en op de Leer die Hij verkondigt en die onveranderlijk is. Daarom ook heeft God in Jezus Christus ons mensen een Weg gewezen naar het eeuwige leven in gelukzaligheid en die is in alle waarheid de enige weg is naar dit eindeloze geluk. Een andere Weg naar het eeuwige leven is er niet en zal er nooit zijn. Jezus Christus is de Deur, die allen die eeuwig willen leven in gelukzaligheid, door moeten gaan. En dat kan enkel door de Geboden van God te houden, dus toe te passen op het levenspad, dus te doen. Geloven zonder daden is een dood geloof, welke geen vruchten voortbrengt voor het leven. Want geloven dat u een meesterpianist bent, zonder ooit de toetsen van een piano aangeraakt te hebben, is een droombeeld die niet zal uitkomen. Om een meesterpianist te worden zal er hard voor gewerkt moeten worden, met veel leren over hoe de piano het best gebruikt kan worden en door heel veel te oefenen. Welnu, dat zelfde geldt voor het worden van een waarachtig kind van God; ook daarvoor zal niet alleen alle Geboden van God, in hun volle betekenis, bekend moeten zijn, maar ook geoefend moeten worden om deze volledig toe te kunnen passen. Gelukkig die God toelaten in de ruimte van hun vertrouwen, dat Hij, iedereen die serieus Hem wil volgen in daden, ook zal leiden naar het kindschap van God. Jezus Christus heeft ons mensen geleerd dat het niet de gezonden zijn, die Hij bezoekt, maar de zieken, die Zijn hulp nodig hebben. Niet de mensen die zelf wel weten wat wel en niet goed is en ervan overtuigt zijn dat zij, in Gods ogen, nooit fouten begaan, worden door God geholpen. Maar wel mensen die, zoals Paulus, zich nergens op willen beroemen dan uitsluitend op hun eigen zwakheid. Die mensen, die zich ervan bewust zijn dat zij zwakke en zondige mensen zijn, krijgen Gods hulp, niet de hoogmoedigen die het zelf beter denken te weten. Waarom? Omdat die mensen, die van zichzelf weten dat zij zwakke en zondige mensen zijn, ook deemoedig zijn en hun Heer en God om hulp vragen. Deemoed en liefde hangen nauw samen. God is Liefde, maar ook zo deemoedig dat Hij, ons kleine schepselen, tot Zijn kinderen wil verheffen. Dan zullen wij wel mee moeten werken, door Gods liefde te beantwoorden, Hem als onze Vader te aanvaarden en dan, uit liefde tot Hem, ook Zijn Geboden te houden, dus te doen. Dus ook, vanuit de liefde voor God al onze naasten lief te hebben, ook die mensen die ons afstoten door hun gedrag. Want ook zij zijn geschapen om kinderen van God te worden. Maar dit is geen sentimentele liefde, die alles maar goed vindt wat een naaste doet, om maar 'lief' gevonden te worden. Nee, echte naastenliefde kan soms erg streng zijn, wanneer een naaste zeer zelfzuchtig gedrag vertoont. Het is geen liefde, maar gemakzucht, om met alle winden mee te waaien en een naaste, die gedrag vertoond, welke onacceptabel is in dat gedrag te ondersteunen, opdat de 'lieve vrede' bewaart kan blijven. Nee, naastenliefde is zulk gedrag die, als het zonder berouw beoefend blijft worden, naar de hel leidt, te corrigeren, als het niet anders kan, hardhandig. Want het is beter voor een mens met een been naar de hemel te gaan, dan met twee benen in de hel te komen. Dus, figuurlijk gesproken, amputeren het zieke been en de mens, die ziek is van zelfzucht, daar vanaf te helpen, opdat hij gered kan worden voor het eeuwige leven. Waar hij staat moet u ook zij lezen, lees dit naar uw eigen geslacht. En dan kan er, uit liefde, gestraft worden of een onaangename situatie ontstaan. Zoals ook verstandige ouders hun kinderen, waar zij veel van houden, wel eens moeten straffen, als die kinderen te ver gaan in hun stoute gedrag. Als een standje niet helpt, dan zal er een passende straf moeten volgen. Niet fijn voor het betreffende kind, maar wel belangrijk voor zijn verdere ontwikkeling naar volwassenheid. En zo was het ook met de Kerk, welke Jezus Christus heeft gesticht. In hun ijver hadden gelovigen van de eerste tijd er een soort van liefdevolle commune van gemaakt. Goed bedoeld en toepasbaar voor een beperkte tijd. Want zie, naar mijn mening, ging dit in tegen de menselijke natuur, die eigendommen en middelen voor zichzelf wil en niet voor alles afhankelijk wil zijn van anderen. Vandaar, denk ik, was dit een manier van leven die nooit meer is herhaald in deze mate. Ja, in onze tijd zijn er communes geweest, maar die zijn allemaal uiteen gespat op het gebied van verdeling van de goederen en geld. Maar, als start van dit nieuwe geloof, was dit een goed voorbeeld van hoever naastenliefde kan gaan. In een commune leven is echter niet nodig om een kind van God te worden. Johannes legt dat in zijn eerste brief uit: 'Iedereen die gelooft dat Jezus de Verlosser is, is een kind van God'. Geloven is doen en de Verlosser is God in Jezus Christus. Welnu, wie een kind is van de Vader, die zal ook Zijn andere kinderen lief dienen te hebben; dus uw naaste - omdat ook die geroepen is, net als uzelf, om een kind van God te zijn - zoveel als u uzelf lief heeft. Maar dan is geloven wel noodzakelijk. Thomas kon niet geloven dat Jezus Christus uit de doden was opgestaan. Pas toen hij Hem zag, geloofde hij. Maar dan ook heel zuiver en radicaal; voor hem was er geen twijfel meer mogelijk, want opstaan uit de dood kan alleen God. Daarom ook zijn erkenning: 'mijn Heer en mijn God!'. Waarop Jezus hem verweet dat hij niet meteen geloofd had wat zijn broeders in geloof hem verteld hadden. En Jezus voegde eraan toe: 'Zalig die niet gezien en toch geloofd hebben'. En dat zijn de ontelbare latere mensen, die Jezus Christus nooit gezien hebben, maar wel in Hem geloofden of geloven. Daar horen alle gelovigen van deze tijd ook bij. Maar wie in Jezus Christus geloven - en Zijn Geboden houden, dus doen - die worden dan ook zeker zalig in de hemel. Wellicht ook in het huis van onze Vader, God in Jezus Christus, het hemelse Jeruzalem. Laten wij daarom vanaf heden leven als daadwerkelijke christenen en ervoor bidden dat wij elkaar daar allemaal zullen aantreffen.

Amen.

Cor Huizer

PS: God richt Zich nu tot ons in de eindtijdprofetes, die u kunt vinden op www.hetboekderwaarheid.net