Als kind van mijn tijd vond ik slavernij pure onrecht en meende dat hierop geen uitzonderingen waren. Door de studie die ik ten behoeve van dit boek maakte en al schrijvende aan dit boek, ben ik tot mijn eigen verbijstering tot de ontdekking gekomen dat slavernij onmisbaar is in elke beschaving. Bovendien is de rechtvaardigheid van slavernij gebaseerd op enkele natuurwetten en op onze eigen rechtsprincipes. Hierbij is persoonlijke slavernij, waarbij de slaaf juridisch eigendom is van zijn meester, niet persé onrechtvaardiger dan economische slavernij, waarbij de slaaf geen persoonlijk en juridisch eigendom is van zijn meester. Slavernij is een dwingende economische noodzaak. Slavernij betekent niet altijd dat iemand het wettelijk en juridisch eigendom is van een ander mens, want er bestaat ook economische slavernij en die is zelfs een natuurwet. God heeft ingesteld dat er altijd arme en rijke mensen moeten zijn. Gods redenen zijn zeer liefdevol en in overeenstemming met onze menselijke natuur, maar het verschil tussen arm en rijk houdt wel in dat ook de economische slavernij een natuurwet is. Het waarom wordt straks duidelijk. Zolang de economische slaven niet het idee hebben maatschappelijk gelijkwaardig te zijn aan hun meesters (werkgevers) en daarom bereid zijn hun meesters in onderdanigheid te dienen zijn persoonlijke slaven soms niet nodig. Want in dat geval kunnen economische slaven min of meer behandeld worden alsof zij het persoonlijk eigendom zijn van hun meesters. Maar als de economische slaven denken gelijk of gelijkwaardig te zijn aan hun meesters, zoals het in onze tijd in de westerse wereld het geval is, dan is er van onderdanigheid geen of nauwelijks sprake meer. Dan wordt de vraag naar persoonlijke slaven weer gesteld en komt daar ook weer behoefte aan. Dat is momenteel gaande in Noord-Amerika en Europa. Tegelijkertijd is er door andere oorzaken ook overal elders in de wereld een blijvende vraag naar persoonlijke slaven. Deze vraag naar persoonlijke slaven wordt ingevuld en zal altijd worden ingevuld, ook als de handel in en het houden van persoonlijke slaven illegaal en strafbaar is. Persoonlijke slavernij is op zich niet persé iets slechts. Indien het wel slecht zou zijn voor ons mensen, dan zou God Zijn wetten en onze menselijke natuur niet zo hebben ingericht dat persoonlijke slavernij wel uit Zijn wetten móest voortkomen. En zo is een boek, bedoelt om de slavernij te veroordelen en handvaten aan te rijken voor een wereld zonder slavernij, wat niet eens blijkt te kunnen, een boek geworden die slavernij, ook persoonlijke slavernij, als noodzakelijk en dus als behorend bij ons mensen beoordeeld.
Ik ben een diep gelovig mens en ik weet dat God pure liefde is. Waar ik dus mee worstelde is dat God aan de ene zijde elk mens heeft geschapen om in alle vrijheid een kind van God te worden en anderzijds toch in de mens zelf een zo grote ongelijkheid heeft gelegd. Uit openbaringen heb ik begrepen dat God dit heeft gedaan om ons mensen allemaal aan te sporen om elkaar te dienen. De arme door zijn werk, de rijke door het verstrekken van middelen van bestaan. Kennelijk kan onze samenleving niet bestaan uit louter middelmatig rijke mensen, omdat dat een aanleiding zou zijn tot luiheid en het ontbreken van wederzijdse dienstbaarheid.. In elke samenleving zijn er mensen die echte leiders zijn en dit ook willen zijn, maar het merendeel van de mensen zijn volgelingen, die maar al te graag een leider willen volgen. Daarom zal in elke samenleving, groot of klein, er zich een elite vormen. Mensen met macht trekken ook rijkdom naar zich toe. En wanneer hier dieper over nagedacht wordt kan het niet anders, omdat elke samenleving en elk bedrijf geleid moet worden. Ook op een schip kan maar één kapitein zijn, maar vele matrozen. Daarom moeten de meeste mensen wel tevreden zijn met een ondergeschikte rol. Vandaar dat God dit in onze natuur heeft gelegd. Sterker, omdat God Zelf een dienende God is, maar als Koning der koningen, als Heer der heren, natuurlijk niet onderdanig, heeft Hij het verlangen om te dienen ook in de mens gelegd. Persoonlijke slavernij is zelf geen natuurwet, maar komt wel, zoals eerder gezegd, voort uit twee natuurwetten. Namelijk het reeds besproken verschil in rijkdom en het in eigendom zijn van kinderen door hun ouders. Persoonlijke slavernij, alhoewel niet door God ingesteld, is hier een logisch en noodzakelijk gevolg van. In dat kader kunnen wij stellen dat persoonlijke slavernij past binnen Gods orde. Een aantal volwassen mensen hebben een diep verlangen om de leiding van hun gehele leven aan een ander over te laten, in ruil voor verzorging. Het is een minderheid maar een niet te verwaarlozen minderheid. Deze mensen willen dus vrijwillig een slaaf zijn. Want voor een vrije arbeider (werknemer) zal zijn meester geen verantwoording willen hebben, hij heeft de vrijheid te verrekken, ook letterlijk. Maar een persoonlijke slaaf heeft waarde en, al was het alleen maar uit eigenbelang van hun meester, omdat hij zijn investering en bezit zeker wil stellen, hij zal voor zijn persoonlijke slaaf zorgen.
Niet voor volwassen mensen, maar voor elk kind is het is van levensbelang om het eigendom te zijn van een ander mens. Om de zorgen voor het dagelijkse bestaan over te laten aan mensen die beter voor hen kunnen zorgen dan dat het kind het zelf kan. Het liefst natuurlijk de eigen ouders. Dit is daarom in onze natuur gelegd. Ongeveer de eerste twee decennia van ons leven is het voor elk mens noodzakelijk om een bezit, een eigendom te zijn en een eigenaar te hebben. In de meeste gevallen zijn dat dan ook de eigen ouders. In een aantal gevallen iemand anders. Ook in Nederland groeit ongeveer tien procent van de kinderen op buiten het eigen gezin, dus los van hun eigen ouders. Ook voor die kinderen is het van levensbelang om een eigenaar te hebben. Hierop voortbordurend is persoonlijke slavernij een natuurlijk gegeven en daardoor rechtvaardig. Want als een kind volgens een door God gegeven natuurwet het eigendom is van een ander mens, waarom zou dan het in eigendom hebben van mensen, ook volwassenen, onrechtvaardig kunnen zijn? Natuurlijk komt er bij slavernij ook veel onrechtvaardigheid om de hoek kijken, maar niet alleen bij persoonlijke slavernij, maar in gelijke mate ook bij economische slavernij.
Een definitie van slavernij, zowel van persoonlijke slavernij alsook van economische slavernij kan luiden:
Slavernij is het gedwongen afstaan van een deel van de eigen verdienste aan andere mensen.
Dit gebeurt altijd als een rijke een deel van de verdienste opeist van een arme. Geen enkele rijke zal een arm mens van werk en inkomsten voorzien, als hij daar zelf niet beter van wordt. Wij mensen heten dan wel vrij te zijn, maar in werkelijkheid zijn wij dat niet, of althans niet geheel. Het is een illusie te denken dat mensen werkelijk volkomen vrij zouden kunnen zijn, omdat anders een volkomen anarchie zou heersen. Zelfs de meest rijke en machtigste mensen zijn niet volkomen vrij, maar moeten altijd rekening houden met andere mensen. Ook de meest afgrijselijkste dictator kan niet heersen zonder steun uit zijn bevolking en zal rekening moeten houden met bepaalde medemensen om die steun te behouden. Maar er moeten wel altijd mensen zijn die bevelen en mensen die bevelen opvolgen. Dat is de enige zinnige wijze van het besturen van elke menselijke samenleving. Dat betekent niet dat er geen onrecht kan zijn. Hoe vrij u in werkelijkheid bent en kunt zijn dat kunt u in dit boek lezen.
Vergeet ook niet dat de persoonlijke slavernij pas werd afgeschaft toen de volledige economische slavernij mogelijk werd. En dan nog alleen als de economische slaven min of meer behandeld konden blijven worden als een persoonlijk eigendom. Voordat volledige economische slavernij mogelijk was, werd en wordt de persoonlijke slavernij overal, in elke tijdsperiode en elke godsdienst, gehandhaafd. Ook in onze christelijke landen. Het afschaffen van de persoonlijke slavernij heeft niets te maken met naastenliefde of een verbetert inzicht in de rechten van de mens. Nee, de afschaffing van de persoonlijke slavernij heeft te maken met dat een andere, betere en meestal goedkopere vorm van slavernij mogelijk was. Daarnaast kan druk vanuit een ander machtiger volk ook dwingen tot, in ieder geval wettelijk, het afschaffen van de persoonlijke slavernij. Wanneer echter de economie er nog niet aan toe is zal de persoonlijke slavernij, zij het illegaal, over het algemeen breed gehandhaafd blijven. En dit onder elke godsdienst en in elke tijdsperiode van de menselijke geschiedenis
In dit boek wil ik een analyse maken van de economieën door alle eeuwen heen en daarbij aantonen dat slavernij werkelijk een onmisbare factor is die de economie draaiend hield en houdt. Ook wil ik de mechanismen beschrijven die persoonlijke slavernij in sommige samenlevingen onnodig maakten en waarom er in de westerse wereld zo’n grote tegenstand tegen persoonlijke slavernij is ontstaan. Deze economische analyse is deels een analyse van de voorbije en van de hedendaagse werkelijkheid, deels ook geplaatst in de onveranderlijke wetten die God ons heeft opgelegd. Want alleen van daaruit is ons menselijk handelen werkelijk te begrijpen en zit er meer logica in dan vele mensen denken. Daarnaast wil ik een economie en samenleving beschrijven waarin meer gerechtigheid en rechtvaardigheid is te vinden dan in onze hedendaagse samenlevingen op aarde. Ook wil ik hedendaagse ontwikkelingen, zoals het ontmantelen van de verzorgingsstaat en het afbreken van sociale voorzieningen, ook de pensioenen, aan een nadere analyse onderwerpen. Ook wil ik uitgebreid aantonen waarom kinderen beslist bezit, eigendom moeten zijn en, volgens mij, kinderen beter af zijn ten opzichte van de huidige situatie als de eigenaren van kinderen het recht hebben ze te verkopen.
Wellicht zult u door de inhoud van dit boek geschokt zijn, omdat die veel tegenspreekt waar u heilig in geloofd. Maar wellicht zult u er ook iets goeds in vinden, namelijk een lang verborgen en verzwegen waarheid, die onze ogenschijnlijk ingewikkelde samenleving een stuk doorzichtiger maakt. In ieder geval wens ik u veel leesplezier en de volledige vrijheid om uw eigen mening te vormen. U kunt echter alleen ergens écht een mening over hebben, als u daar mee bekend bent. Dus pas na het lezen van dit boek kunt u mij al dan niet voor gek verklaren.
Cor Huizer.